Ik had een beetje een dipje de afgelopen week. Niets ernstigs hoor, en gelukkig ging hij ook vlot weer voorbij. Maar hij was er wel degelijk. Want nu de zorg voor Corona patiënten in het Noorden wat lijkt te stabiliseren, heb ik opeens tijd om stil te staan. Om na te denken.
Plots overviel het me
Een besef dat de wereld voorlopig anders zal zijn. Tot nu toe had ik een vol sociaal leven; vrienden, sporten, feestjes, vakanties, er was altijd wel wat te doen. Nu lijkt het kleiner, meer op mezelf gericht, en op mijn kleine "Corona-kring". Waar sommige mensen die ik het meest lief heb, zoals mijn oma, niet toe kunnen behoren. De mensen die ik, buiten het werk om, nog zie zijn op 1 hand te tellen. En, hoewel ik de anderen mis, geeft het ook ruimte voor introspectie. Voor alleen zijn met mezelf. Voor een rust die niet gebaseerd is op het afronden van zaken, maar op het niet starten er van.
Nieuw
Mijn dipje verraste me, omdat ik over het algemeen het geluk heb vaak vrolijk te kunnen zijn. Omdat ik juist ook in deze tijd een nieuw soort rust gevonden had, die me ergens wel beviel. En toch had ook ík er last van.
Niet alleen ik
Die middag sprak ik op onze spoedeisende hulp een jonge vrouw. Met glazige ogen keek ze me aan. Een lege blik. Ze had zojuist een overdosis medicijnen ingenomen. Zij had in het leven niet het geluk vaak vrolijk te kunnen zijn. Bovendien had zij sinds de Corona crisis geen werk meer, geen bezoek, en minder direct contact met haar psychiater. Door alles wat ze al had mee gemaakt was deze dip voor haar de laatste druppel. "Eigenlijk wilde ik helemaal niet dood, ik wil alleen dat het niet meer zo donker is", vertelde ze me.
Niet alleen
Het raakte me, en zonder er over na te denken dat dat eigenlijk niet meer zomaar kon, pakte ik haar hand vast. Met haar verdrietige gezicht keek ze omhoog, en tranen gleden over haar wangen. Haar mondhoeken vormden het begin van een kleine glimlach. En we begonnen te praten. Over haar hond en over mijn kat. Over Corona. En over het zoeken naar de lichtpuntjes in het donker.
Juist nu, in een stabielere situatie maar zonder duidelijke eindstreep aan de horizon, zal de dip voor iedereen te voelen zijn. Voor de een harder dan voor de ander. En voor enkele van ons te hard. Denk je aan zelfmoord: in coronatijd? Heb je nu hulp nodig? Ga naar www.113.nl of bel 0900 - 0113 Disclaimer: In verband met privacy en herleidbaarheid zijn een aantal essentiële patiëntenkarakteristieken gewijzigd of verwijderd, dan wel fictionele elementen toegevoegd. Foto: Cotton Photography